Het is druk in en om het huis aan LvH nummer 7a. Er komt regelmatig volk kijken en er wordt op zijn tijd flink getimmerd. Het meeste geluid is er in de ochtend, zo rond 11uur. Maar ook ’s middags is er activiteit. Dan speelt het scenario zich vaker buitenshuis af en is er wat geruzie en gebekvecht. Heel af ten toe vechten ze elkaar letterlijk het huis uit, maar dat is meestal wat later in het seizoen. Het is nog maar februari. Tijd en kansen genoeg om elders je plekje te vinden zonder dat het uitdraait op een serieus man-tot-man gevecht. Elk jaar herhaalt dit tafereel zich, dus ik kan met enige zekerheid zeggen dat begin maart de rust enigszins terug zal keren. Er wordt dan minder gevochten en getimmerd. Het territorium is bepaald en elke soortgenoot weet exact tot waar hij of zij mag komen.

Vanaf dat moment is het tijd om aan het meubilair te denken. Er wordt van alles aangevoerd. Eerst het grove materiaal. Stokken en takken worden behendig naar binnen gebracht en in de juiste posities gemanoeuvreerd. Er ontstaat een uitermate knap kunst- en vlechtwerk. Als het grove werk naar wens is, begint de afwerking. Mos wordt aangevoerd, gepositioneerd en geherpositioneerd. De bekleding ontstaat uit een flinke laag veren en het haar van de buurtpoes en van de hond op de hoek. Tegen die tijd is het al lang en breed april. Alles is voorbereid op het echte werk; het leggen en uitbroeden van de eieren en het grootbrengen van de jongen. Ik moet nu al denken aan het gezellige geroep van de jongen die gevoerd willen worden met de rupsen die anders de kolen uit de moestuin opgegeten zouden hebben. Een ideaal ecosysteem. Ik kan niet wachten totdat het zover is.

Evenals met het beginnen met de moestuin, daarover de volgende keer meer.